Aktualności

        • 84. rocznica wybuchu II wojny światowej

          • 84. rocznica wybuchu II wojny światowej

          • "BO WOLNOŚĆ TO JEST TYLE ILU NAS POLEGŁO

            I WOLNOŚĆ TO JEST TYLE ILU NAS DZIŚ ŻYJE.” 

            /Józefa Radzymińska „Jest jeden czas miłości”/

            W piątek 1 września 2023 r. minęła 84. rocznica wybuchu II wojny światowej. To największa i najkrwawsza wojna w dziejach ludzkości. Objęła prawie całą Europę, część Azji, Afryki i Bliskiego Wschodu. We wrześniu Polskę zaatakowano dwukrotnie. 1 września napadu dokonały faszystowskie Niemcy, natomiast 17 września od wschodu wkroczyła Armia Czerwona. Nastał czas grozy, terroru i walki ludzi o przetrwanie. Napaść na Polskę była wynikiem tajnego porozumienia między III Rzeszą Adolfa Hitlera a ZSSR Józefa Stalina. „Zniszczenie Polski jest naszym pierwszym zadaniem. (...) Bądźcie bez litości, bądźcie brutalni” - powiedział Adolf Hitler. Słowa te dotyczyły również ludności cywilnej. Wojna totalna zakładała użycie lotnictwa, czołgów i artylerii w niespotykanej wcześniej skali. Niemcy wystawili 1 mln 850 tys. żołnierzy, 11 tys. dział, 2 800 czołgów i 2000 samolotów. Wojsko Polskie dysponowało armią 950 tys. żołnierzy, 4,8 tys. dział, czołgami w liczbie 700 i 400 samolotami. O losach wojny obronnej Polski  zdecydowało uderzenie 17 września Armii Czerwonej, która miała 1,5 miliona żołnierzy i kolejne tysiące czołgów, dział i samolotów. I choć żołnierz polski z honorem bronił naszej wolności bohaterstwem niwelując niemiecka i sowiecką przewagę walcząc w osamotnieni, bez realnej pomocy sojuszników ( Francji i Wielkiej Brytanii) był bez szans. Sześcioletnia II wojna światowa pochłonęła 60 mln ofiar. Zginęło 6 mln polskich obywateli. W ,,Stalowej Jedynce” w te wrześniowe dni będziemy wspominać Tych , którzy mieli odwagę przeciwstawić się dwóm brutalnym totalitaryzmom. Wszyscy zdajemy sobie bowiem sprawę, że świadome społeczeństwo nie powinno zapomnieć o ofiarach wojny. Oby pamięć o II wojnie światowej była przestrogą dla współczesnego świata, żeby nie zmieniać granic siłą, nie paktować nad głowami i kosztem innych państw, nie ulegać agresywnym działaniom.

            Cześć i Chwała Bohaterom

            Koło Historyczne „Wiarus”

        • XVIII „Dzień Solidarności i Wolności”

          • XVIII „Dzień Solidarności i Wolności”

          • „Było to przełomowe wydarzenie w historii naszego narodu, ale także w dziejach Europy, „Solidarność” otworzyła bramy wolności…”

            Jan Paweł II

            W czwartek 31 sierpnia 2023 roku już po raz osiemnasty obchodziliśmy „Dzień Solidarności i Wolności”. Dzień ustanowiony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w 2005 roku  ma upamiętniać „historyczny zryw Polaków do wolności”. W pamiętne dni sierpnia 1980 roku po fali robotniczych strajków, jakie objęły cały kraj i podpisaniu przez komunistyczne władze PRL –u porozumień z komitetami strajkowymi w Gdańsku , Szczecinie i Jastrzębiu po raz pierwszy od zakończenia II wojny światowej powstał w Polsce  niezależny od komunistów legalnie działający związek zawodowy NSZZ „Solidarność”. Solidarność, która  zadziwiła świat… Nasi rodacy wspierani przez św. Jana Pawła II – Papieża Polaka i demokratyczne społeczeństwa Europy i świata, jak śpiewał Jacek Kaczmarski poczuli w sobie siłę i moc dokonania w ojczyźnie zmian…NSZZ „Solidarność bardzo szybko stała się  nie tylko związkiem zawodowym , ale potężnym liczącym 10 milionów członków ruchem społecznym w reżimie komunistycznym Postanie „Solidarności” faktycznie , choć musiało upłynąć jeszcze prawie 10 lat i musieliśmy przejść przez mrok wprowadzonego przez generała Wojciecha Jaruzelskiego stanu wojennego (13.12.1981 r.) zwiastowało zmierzch komunizmu i dominacji Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w Europie Wschodniej . Dziękując za dar Solidarności pragniemy przypomnieć ,że nie było by wolnej , suwerennej Polski , nie było by wolnych państw Europy Wschodniej bez   uporczywej  walki naszych rodaków o wartości najcenniejsze jaki są  godność , wolność i niezależność każdego człowiek i narodu.”

            Cześć i chwała Bohaterom.

            Koło Historyczne  "Wiarus"

        • 103. rocznica bitwy pod Komarowem

          • 103. rocznica bitwy pod Komarowem

          • „Była to krwawa bitwa, w której nasza jazda wystawiła sobie pomnik sławy. Na naszym kontynencie była to zarazem ostatnia walka, w której masy jazdy poszukiwały rozstrzygnięcia w szykach konnych  i przy pomocy szabli…”

            /generał Aleksander Pragłowski/

            W czwartek  31 sierpnia minie  103. rocznica  bitwy pod Komarowem niedaleko Zamościa. Była to wielka bitwa kawaleryjska, jeden z największych bojów z udziałem jazdy w XX wieku.  Po całodniowej walce polscy kawalerzyści  pokonali kilkukrotnie liczniejszego przeciwnika, odbierając mu inicjatywę oraz zmuszając do odwrotu - jak się później okazało - aż za linię frontu. To był przysłowiowy „gwóźdź do trumny” 1 Armii Konnej Siemiona Budionnego, do niedawna siejącej postrach na wschodnich rubieżach Rzeczypospolitej. Bitwa pod Komarowem zaangażowała wielkie siły kawalerii - łącznie 21 pułków jazdy, z czego sześć polskich - ale oprócz brawurowych szarż dochodziło też do zaciętej walki z udziałem piechoty, a nawet działań lotnictwa bojowego (7. Eskadra Myśliwska im. Tadeusza Kościuszki, w której u boku Polaków służyli amerykańscy ochotnicy). Bolszewicy stracili w boju ok. 1500 zabitych. Straty wojsk polskich były pięciokrotnie niższe.

            Część i Chwała Bohaterom.

            Koło Historyczne ,,Wiarus”

        • Święto Lotnictwa Polskiego

          • Święto Lotnictwa Polskiego

          • ,,Pamięć o przeszłości oznacza  zaangażowanie w przyszłość''

                                                                                   (Św. Jan Paweł II)

            W poniedziałek 28 sierpnia 2023 r. minęła kolejna rocznica Święta Lotnictwa Polskiego, które  jest obchodzone w lotnictwie wojskowym i cywilnym w rocznicę zwycięstwa  (28.08.1932 r.) Franciszka Żwirki i Stanisława Wigury w największej międzywojennej imprezie lotnictwa sportowego - Międzynarodowych Zawodach Samolotów Turystycznych (Challenge International des Avions de Tourisme) w 1932 roku w Berlinie. Zawody obejmowały lot okrężny na trasie kilku tysięcy kilometrów i próby techniczne, w tym krótki start i lot z minimalną prędkością. Żwirko i Wigura lecieli polskim samolotem RWD-6. Święto Lotnictwa Polskiego początkowo przypadało na dzień 5 listopada, rocznicę pierwszego lotu bojowego polskiego samolotu wojskowego z załogą por. pil Stefan Bastyr i por. pil. Janusz de Beaurain (5.11.1918 r.). Od 1932 roku Święto Lotnictwa Polskiego obchodzono 11 listopada, czyli w dzień rocznicy Niepodległości Polski – marszałek Józef Piłsudski ustanowił tę datę przy okazji odsłonięcia Pomnika Lotnika w Warszawie. Kolejne daty święta lotnictwa przypadały na 1 września (ustanowione w 1945 roku), oraz 23 sierpnia (decyzja z roku 1950).W tym roku przypada 91. rocznica wielkiego sukcesu polskiego lotnictwa, które wyznacza datę obchodów święta.

             Z okazji święta wszystkim związanym z lotnictwem  pragniemy przekazać najserdeczniejsze życzenia pomyślności . Samych wysokich lotów i tyle samo lądowań, co startów.

            Społeczność „Stalowej Jedynki”

        • „Pamiętaj 23 sierpnia”

          • „Pamiętaj 23 sierpnia”

          • We wtorek  23 sierpnia 2022 roku już po raz czternasty będziemy  obchodzić Europejski Dzień Pamięci Ofiar Reżimów Totalitarnych nazizmu i stalinizmu. 84 lat temu 23 sierpnia 1939 roku minister spraw zagranicznych III Rzeszy Joachim von Ribbentrop i Wiaczesław Mołotow, ludowy komisarz spraw zagranicznych ZSRR będący jednocześnie przewodniczącym Rady Komisarzy Ludowych podpisali w Moskwie pakt o nieagresji wraz z tajnym protokołem, którego następstwem był podział Europy Środkowej i IV rozbiór Polski. Zawarty między ZSRR a hitlerowskimi Niemcami pakt otworzył drogę do tragedii II wojny światowej z jej konsekwencjami – deportacjami, obozami koncentracyjnym, gułagami, Holokaustem, krematoriami i obozami pracy przymusowej. Po zakończeniu wojny dla wielu społeczeństw Europy Środkowo – Wschodniej oznaczał długi okres dalszego komunistycznego zniewolenia.  W tą tragiczną dla losów milionów Europejczyków rocznicę wspominaliśmy wszystkich, którzy zginęli wskutek zbrodniczych działań nazizmu i stalinizmu.

            Niech pamięć o ich męczeństwie nigdy nie zaginie. Nigdy więcej wojny.

            Koło Historyczne „Wiarus”

        • 103. rocznica Bitwy Warszawskiej zwanej "Cudem nad Wisłą"

          • 103. rocznica Bitwy Warszawskiej zwanej "Cudem nad Wisłą"

          • „Współczesna historia cywilizacji zna mało wydarzeń posiadających znaczenie większe od bitwy pod Warszawą w roku 1920. Nie zna zaś ani jednego, które byłoby mniej docenione.”

                                                        /Lord Edgar Vincent D’Abernon/

            We wtorek  15 sierpnia 2023 roku minęła 103. rocznica Bitwy Warszawskiej zwanej "Cudem nad Wisłą." Jak co roku oddamy hołd bohaterskim żołnierzom Wojska Polskiego broniących ostatniej rubieży przed – Warszawą. Będziemy wspominać Tych, którzy obficie zrosili własną krwią nasza radzymińską ziemię w obronie najświętszej z wartości, jaką jest wolność. W dniach 13 – 15 sierpnia 1920 roku na przedpolach stolicy w Radzyminie i jego okolicach zatrzymano, a potem 16 sierpnia i w następnych dniach, po śmiałym ataku z nad Wieprza rozbito sowieckie armie sunące na Zachód, by wzniecić płomień bolszewickiej rewolucji w Europie.  Dzięki tej bitwie zwanej "Cudem nad Wisłą‘’ Rzeczpospolita Polska obroniła ledwie, co odzyskaną po 123 latach niewoli niepodległość. Po raz kolejny w dziejach europejskiej cywilizacji Polska tak jak 340 lat wcześniej pod murami Wiednia ocaliła chrześcijaństwo od tureckiego niebezpieczeństwa, tak nad Wisłą i Niemnem polski żołnierz w 1920 roku zgasił płomień komunistycznej pożogi dając Ojczyźnie i Europie Środkowej prawie 20 lat wolności. W upalne sierpniowe dni pamiętnego dwudziestego roku, dni najcięższej próby mogliśmy liczyć tylko na siebie i Węgrów Pomoc wojskowa, jaką chciały udzielić nam sojusznicze kraje w tym Francja była skutecznie zatrzymywana. Czesi, Niemcy i Austriacy nie przepuszczali transportów z bronią i amunicją przez swoje terytoria. (Czesi, którzy uznali latem 1920 roku los naszej ojczyzny za przesądzony zajęli nawet terytorium Śląska Cieszyńskiego-28.07.1920 Zaolzie) Do bojkotu wszelkich transportów z zaopatrzeniem dla polskiej armii zachęcała, także II Międzynarodówka Socjalistyczna wspierająca bolszewików, która podburzała dokerów i marynarzy do blokowania przeładunków w portach min. w Gdańsku Jedyna droga, którą mgła docierać pomoc wiodła przez terytorium Rumuni   i Węgier. Polska w tym czasie najbardziej potrzebowała broni i amunicji "Nie wiemy, co uczyni Koalicja, my musimy być gotowi, aby stanąć po stronie Polski. Los Polski jest naszym losem", donosiły węgierskie gazety. W przeddzień ostatecznych zmagań 12 sierpnia 1920 roku na skierniewicki dworzec dotarł transport z 22 milionami naboi karabinowych z fabryki Manfreda Weissa z Csepel (Budapeszt). To tymi kulami powstrzymano a następnie rozbito oddziały Czerwonej Armii. Co godne podkreślenia uzbrojenie i amunicje Królestwo Węgier przekazało nam nieodpłatnie?. Dla Węgrów, którzy poznali smak bolszewizmu (133 krwawe dni Węgierskie Republiki Rad Beli Kuna) pomoc dla Polski była sprawą honoru nie handlu. Ta pomoc tak potrzebna nie ustała po zwycięstwie nad Wisłą, czy Niemnem. Węgrzy dostarczali nam ją nadal. Łącznie w latach 1919 – 1921 dostarczyli nam prawie 100 milionów pocisków karabinowych, ogromne ilości amunicji artyleryjskiej, sprzętu i materiałów wojennych. Ważniejsza od pomników i marmurowych tablic jest pamięć. My chcemy i będziemy pamiętać o bratnim węgierskim narodzie, który szczerze i z serca udzielił nam pomocy w pamiętnych dniach wojny o wszystko z bolszewicką nawałą. „Nigdy nie zapomnimy Węgrom ich szlachetnego stanowiska, że w najcięższych dla nas chwilach szczerze zamierzali udzielić nam poparcia” (gen, Tadeusz Rozwadowski 16.09.1920 r.) I choć od tych wydarzeń upłynęło już 103 lata dziękujemy wam Węgrzy z całego serca…

            Koło Historyczne "Wiarus"

        • 160. rocznica Bitwy pod Żyrzynem

          • 160. rocznica Bitwy pod Żyrzynem

          • „Na placu boju straszny widok mieli zwycięzcy. Garstka piechoty rosyjskiej czarna od dymu, stała ponuro, z bronią na dół spuszczoną; otoczona była dosłownie wysokim wałem ciał ludzkich, po kilku jedno na drugiem leżących. Konie artyleryjskie pobite, tarzały się we krwi z porwanymi zaprzęgami, jaszczyki wywrócone w rowie.

            /Józef Dąbrowski, Rok 1863/

            We wtorek 8 sierpnia 2023 roku minie 160, rocznica zwycięskiej dla powstańców polskich bitwy pod Żyrzynem z wojskami rosyjskimi w czasie trwania Powstania Styczniowego. Odziały powstańcze pod dowództwem Michała Heidenreich-Kruka na początku sierpnia 1863 roku podjęły marsz z Lubelszczyzny na północ w kierunku Podlasia, chcąc w ten sposób oderwać się od tropiących je wojsk carskich jednocześnie wzmocnić powstanie w tamtych terenach. Przechodząc przez trakt warszawsko-lubelski, patrol powstańczy przejął depeszę, z której wynikało, że przez stację pocztową w Żyrzynie przechodził będzie konwój wojskowy wiozący ponad 200 tys. rubli. Gen. Michał Heydenreich-Kruk natychmiast podjął decyzję o zorganizowaniu zasadzki. Jej plan był prosty: konwój miano atakować od czoła i po bokach, tyły miał zablokować jeden z powstańczych oddziałów. O godzinie 5 rano 8 sierpnia 1863 roku, liczący około 500 żołnierzy i 2 działa konwój żołnierzy rosyjskich pod dowództwem por. Laudańskiego został zaatakowany przez dużo liczniejszy, (ale słabiej uzbrojony) oddział powstańców (ok. 3 tys., w tym 1400 strzelców). Pierwsze uderzenie wywołało ogromny chaos. Rosjanie uporządkowali szeregi i z wielką determinacją przystąpili do obrony wozów pocztowych. Po kilku godzinach walki ustąpili jednak z placu boju. Z okrążenia wydostać się udało tylko por. Laudańskiemu wraz z 87 ludźmi. Straty Rosjan wyniosły (według raportu gen. Heydenreicha-Kruka1863″.) 181 zabitych i 282 wziętych do niewoli (w tym 132 rannych). Polacy ponieśli wielokrotnie mniejsze straty: 10 zabitych i 50 rannych. Po bitwie część rosyjskich żołnierzy przeszła na stronę powstańców, resztę puszczono wolno po złożeniu przysięgi, iż nie będą więcej walczyć przeciwko Polakom. Powstańcy zdobyli wówczas 2 armaty, 400 karabinów i 140 tys. rubli.  (Reszta pieniędzy zaginęła) Zdobyte fundusze zostały przeznaczone na zakup min. broni dla walczących na terenie województwa lubelskiego i podlaskiego powstańczych partii.) W tym miejscu warto wspomnieć, że jednym z oddziałów powstańczych biorących udział w bitwie dowodził  podpułkownik Józef Jankowski – „Szydłowski”, który z powodzeniem walczył z wojskami zaborcy na Mazowszu  min. w okolicach Radzymina.   Wiadomość o zwycięstwie pod Żyrzynem rozeszła się szerokim echem nie tylko po Królestwie Polskim, ale całej Europie wywołując nacisk opinii publicznej na rządy wielu państw w celu udzielenia walczącym Polakom pomocy. Bitwa pod Żyrzynem była jedną z największych i niestety nielicznych zwycięstw nad carskimi oddziałami w czasie trwanie najdłuższego w naszych dziejach zrywu narodowego.

            Cześć Ich pamięci.

            Koło Historyczne „Wiarus”

        • 79. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

          • 79. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

          • "Chcieliśmy być wolni i wolność sobie zawdzięczać”

            /Jan Stanisław Jankowski  - wicepremier polskiego rządu na uchodźctwie  Warszawa 1 .09.1944 roku./

            We wtorek  1 sierpnia 2023 roku przypada 79. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego, będącego zbrojnym wystąpieniem przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową w ramach operacji „Burza”, połączone z wyjściem z podziemia i oficjalna działalnością struktur utworzonego jesienią 1939 roku Polskiego Państwa Podziemnego. Jak co roku dokładnie o godzinie 17, 00, godzinie „W” stanie cała Warszawa, zawyją syreny, zabiją dzwony kościołów w całej Polsce.  Zatrzymamy się na chwilę, aby wspomnieć Tych, którzy „sami sobie pragnęli zawdzięczać wolność”. Tych, którzy walczyli i ginęli w imię najświętszych dla Polaków wartości. Tych, dla których wolna, suwerenna, niepodległa Rzeczypospolita była dobrem najwyższym. W Powstaniu Warszawskim trwającym długie 63 dni poległo ponad 18 tysięcy powstańców, 25 tysięcy zostało rannych, a ponad 200 tysięcy mieszkańców „ niezłomnego miasta” zginęło pod jego gruzami lub zostało bestialsko wymordowanych przez niemieckiego okupanta Ponad 500 tysięcy warszawiaków wypędzono ze stolicy, a miasto przez następne trzy miesiące z niemiecką skrupulatnością burzono kwartał po kwartale… 

            Wspominać będziemy Żołnierzy Polski Niepodległej, na których po zakończeniu wojny nie czekały zaszczyty i ordery, a poniżanie, UB- owskie kaźnie i wyroki śmierci. Pełni podziwu i wdzięczności spoglądać będziemy na Tych nielicznych, którzy do dziś z dumą noszą na ramieniu biało – czerwona opaskę i dla Ojczyzny poświęcili wszystko. Tych nielicznych, których szeregi, co roku opuszczają towarzysze broni odchodzący na wieczna służbę. Im wszystkim składamy w zadumie i milczeniu hołd wdzięczności. I choć spór o sens polityczny powstania nadal trwa dziękujemy Powstańcom za ich marzenia, walkę i poświęcenie Bez tej ofiary nie żylibyśmy w wolnym kraju.

            Chwała Bohaterom – niech pamięć o ich czynach nigdy nie zaginie.

            Koło Historyczne „Wiarus”

        • 613. ROCZNICA BITWY POD GRUNWALDEM

          • 613. ROCZNICA BITWY POD GRUNWALDEM

          • "Mieczów ci u nas dostatek, ale i te przyjmuję jako wróżbę  zwycięstwa,

            którą mi sam Bóg przez wasze ręce zsyła..."

            /fragment powieści "Krzyżacy" Henryka Sienkiewicza/

            W sobotę  15 lipca 2023 roku minie 613. rocznica bitwy pod Grunwaldem, największej bitwy w średniowieczu. Do zwycięskiej bitwy w okolicach trzech wsi: Grunwald, Stębark, Łodwigowo doszło 15 lipca 1410 r. Wojska Zakonu Krzyżackiego wspomagane przez rycerstwo zachodnioeuropejskie dowodzone przez wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena uległy sile połączonych wojsk polsko-litewskich wspieranych przez oddziały tatarskie ze Złotej Ordy, trzy ruskie chorągwie, oddziały mołdawskie oraz czeskich i śląskich najemników. Sprzymierzonymi wojskami Królestwa Polskiego oraz Wielkiego Księstwa Litewskiego dowodzili król Władysław II Jagiełło. Na polach grunwaldzkich potęga Zakonu Krzyżackiego została złamana. Dowódca wojsk Zakonu Szpitala Najświętszej Maryi Panny Domu Niemieckiego- Wielki Mistrz Krzyżacki Urlich von Jungingen  w bitwie zginął z ręki, (w opinii wielu historyków),  małopolskiego rycerza  Mszczuja ze Skrzynna). Zwycięstwo grunwaldzkie uznano w  czasach  średniowiecza za przełom w zmaganiach z Zakonem. Już w 1412 roku, dzień 15 lipca uznano za święto państwowe.

            Koło Historyczne "Wiarus"

        • 78. rocznica Obławy Augustowskiej

          • 78. rocznica Obławy Augustowskiej

          • „Ziemio! Nie kryj naszej krwi, iżby nasz krzyk nie ustawał…”

            /Księga Hioba/

            W środę  12 lipca 2022 roku minie 78. rocznica Obławy Augustowskiej. Dokładnie 78 lat wcześniej, 12 lipca 1945 r. oddziały NKWD - "Smiersz"  , Armii Czerwonej  i usłużnych polskich komunistów rozpoczęły pacyfikację Suwalszczyzny. W jej wyniku zatrzymano ponad 2 tys. osób, prawie 600 podejrzewanych o powiązania z antykomunistycznym  podziemiem  wywieziono i zamordowano w nieznanym do dziś miejscu. Według historyków, obława augustowska z lipca 1945 r. to największa po II wojnie światowej niewyjaśniona zbrodnia komunistyczna dokonana na Polakach. Nazywana jest czasem "Małym Katyniem".

            Cześć i Chwała Bohaterom, ofiarom komunistycznej zbrodni.

            Koło Historyczne "Wiarus"

        • VII Narodowy Dzień Pamięci Ofiar ludobójstwa na Wołyniu

          • VII Narodowy Dzień Pamięci Ofiar ludobójstwa na Wołyniu

          • "Jeśli zapomnę o nich, Ty, Boże na niebie, zapomnij o mnie..."

            /Adam Mickiewicz/

            We wtorek  11 lipca 2022 roku  będziemy obchodzić VII Narodowy Dzień Pamięci Ofiar ludobójstwa na Wołyniu. W dniach 11-12 lipca 1943 r. Ukraińska Powstańcza Armia dokonała skoordynowanego ataku na Polaków w ok. 150 miejscowościach w powiatach włodzimierskim, horochowskim, kowelskim oraz łuckim. Akcja UPA była kulminacją trwającej już od początku 1943 r. fali mordowania i wypędzania Polaków z ich domów. Łącznie w latach 1943-1945 na Wołyniu i w Galicji Wschodniej zginęło ok. 100 tys. Polaków. Sprawcami zbrodni wołyńskiej były Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów – frakcja Stepana Bandery, podporządkowana jej Ukraińska Powstańcza Armia oraz ludność ukraińska uczestnicząca w mordowaniu polskich sąsiadów. W polskich akcjach odwetowych  zginęło prawie 15 tysięcy Ukraińców. Zbrodnia wołyńska  miała charakter ludobójczej czystki etnicznej, to znaczy akcji, w której założeniach są wpisane masowe mordy na ludności cywilne. Była ona jedną z najkrwawszych zbrodni na ludności cywilnej popełnionych w czasie II wojny światowej Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczypospolitej Polskiej to święto obchodzone corocznie 11 lipca. Jest on poświęcony  pamięci ofiar rzezi wołyńskiej. Został ustanowiony na mocy uchwały Sejmu RP z 22 lipca 2016 r. Święto czci pamięć nie tylko Polaków, ale i zamordowanych obywateli II RP innej narodowości, w tym Żydów, Ormian, czy Czechów. Przyjmując uchwałę o święcie Sejm wyraził wdzięczność również tzw. „Sprawiedliwym Ukraińcom”, którzy odmawiali udziału w mordach i ratowali Polaków z narażeniem własnego życia.

            Cześć i Chwała Bohaterom ofiarom zbrodni wołyńskiej.

            Koło Historyczne "Wiarus"

        • 80. rocznica tragicznej śmierci w katastrofie lotniczej koło Gibraltaru generała Władysława Sikorskiego

          • 80. rocznica tragicznej śmierci w katastrofie lotniczej koło Gibraltaru generała Władysława Sikorskiego

          • "Stoimy wobec zagadnień na miarę dziejową. Musimy więc je rozwiązywać w tej samej skali. Nie z punktu widzenia własnych ambicji i chwilowych a zmiennych nastrojów dnia, ale z punktu widzenia polskiej racji stanu..."

            /fragment z przemówienia generała Władysława Sikorskiego z dnia 4 maja 1943 roku/

                          We wtorek   4 lipca 2023 roku minie 80. rocznica tragicznej śmierci w katastrofie lotniczej koło Gibraltaru generała Władysława Sikorskiego, Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych i premiera Rządu RP na uchodźctwie  . Tragiczne  zdarzenie miało miejsce w trakcie powrotu gen. Władysława Sikorskiego z Bliskiego Wschodu, gdzie udał się pod koniec maja 1943 roku. Celem tego wyjazdu była inspekcja stacjonujących w Iraku jednostek Armii Polskiej dowodzonych przez gen. Władysława Andersa. podróż powrotna odbyła się na trasie Kair - Lyneham z międzylądowaniem w Gibraltarze. Do miejsca międzylądowania samolot LB -30 Liberator z 511 Dywizjonu RAF dotarł 3 lipca 1943 roku i już wieczorem następnego dnia  był gotów do startu. Tuż po starcie, który odbył się 4 lipca 1943 roku o godzinie 23.07, samolot runął do morza. Wśród ofiar lotu byli m.in. córka gen. Sikorskiego oraz członkowie sztabu, w tym szef Sztabu Naczelnego wodza generał . brygady Tadeusz Klimecki i szef III Oddziału Operacyjnego Sztabu Naczelnego Wodza pułkownik dyplomowany  Andrzej Marecki. Wyłowione z morza ciało gen. Władysława Sikorskiego zostało przetransportowane do Playmouth w Wielkiej Brytanii na pokładzie polskiego niszczyciela ORP "Orkan". Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Newark koło Notingham. Do Polski doczesne szczątki generała przewieziono po ponad pięćdziesięciu  latach, gdzie 17 września 1993 roku z honorami zostały pochowane w krypcie na Wawelu. Okoliczności wypadku wciąż budzą wśród historyków wiele kontrowersji a archiwa brytyjskie zostały utajnione na kolejne pięćdziesiąt lat.. Jako premier rządu i Naczelny Wódz, generał Władysław Sikorski potrafił mobilizować naród polski do nieustannego stawiania oporu wrogowi, zmierzającemu do jego unicestwienia. Rozumiał, jak ciężka i krwawa jest to droga, ale innej nie widział. Był przekonany, że walka ta doprowadzi w końcu Polaków do wolnej, sprawiedliwej i niepodległej Polski. Tragiczna śmierć Generała przekreśliła te plany na ponad czterdzieści lat.

            Cześć Jego Pamięci!

            Koło Historyczne ,,Wiarus"

        • 413. Rocznica Bitwa pod Kłuszynem

          • 413. Rocznica Bitwa pod Kłuszynem

          • Potrzeba w miejscu, nadzieja w męstwie,  zbawienie w zwycięstwie.
            Czyńcie swoją powinność!

             /hetman - Stefan Żółkiewski/

            We wtorek  4.07.2023 r. minie  413. rocznica zwycięskiej bitwy pod Kłuszynem, gdzie wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów pod wodzą hetmana polnego koronnego Stanisława Żółkiewskiego odniosły miażdżące zwycięstwo nad kilkukrotnie liczniejszymi wojskami rosyjsko - szwedzkimi Ta błyskotliwa wiktoria otworzyła wojskom polskim drogę do stolicy państwa carów – Moskwy.

            Cześć i Chwała Bohaterom.

            Koło Historyczne "Wiarus"

        • 67. rocznica robotniczych strajków w Poznaniu

          • 67. rocznica robotniczych strajków w Poznaniu

          • „Za Prawo, Wolność i Chleb…”

            W środę  28 czerwca 2023 roku minie  67. rocznica robotniczych strajków zwanych w naszej historii „Poznańskim czerwcem”. Dokładnie 67 lat temu 28 czerwca o godzinie 6.00 rano robotnicy Zakładów Cegielskiego, wówczas Zakładów im. Józefa Stalina podjęli strajk generalny i zorganizowali demonstrację uliczną, krwawo stłumioną przez władze komunistyczne. W starciach z milicją i wojskiem na ulicach miasta zginęło, co najmniej 58 osób a kilkaset zostało rannych. Ranek 28 czerwca 1956 roku był początkiem buntu robotników Zakładów Cegielskiego i wielu innych fabryk przeciwko władzy ludowej. Był odpowiedzią na złą politykę społeczną, ignorowanie robotników i butę władzy, paradoksalnie nazywającej się władzą ludową. Ten ranek był „protestem przeciwko nieludzkiemu systemowi zniewalania serc i umysłów człowieczych”.  Ten ranek to moment, w którym cierpliwości i posłuszeństwo Poznaniaków zostało wyczerpane, a tysiące strajkujących postanowiło wykrzyczeć swoją krzywdę, na co odpowiedzią władzy ludowej była pogarda, czołgi na ulicach Poznania i serie z karabinów maszynowych.. Protesty robotników w stolicy Wielkopolski były jednymi z pierwszych w historii powojennej Polski i stanowiły impuls do dalszych działań przeciw władzy komunistycznej w latach następnych. Wydarzenia w Poznaniu mają, więc ogromne znaczenie dla późniejszych losów całego kraju, będąc wielkim moralnym zwycięstwem ciemiężonego narodu. W sześćdziesiątą rocznicę tamtych wydarzeń winniśmy „oddać hołd robotnikom, którzy złożyli swoje życie w obronie prawdy, sprawiedliwości i niepodległości Ojczyzny.”

            Chwała Bohaterom.

            Niech pamięć o Ich czynach nigdy nie zaginie.

            Koło Historyczne „Wiarus”

        • 47. rocznica wybuchu strajków robotniczych w Polsce

          • 47. rocznica wybuchu strajków robotniczych w Polsce

          • "Trzeba załodze tych czterdziestu paru zakładów, które strajkowały, powiedzieć, jak my ich nienawidzimy, jacy to są łajdacy, jak oni swoim postępowaniem szkodzą krajowi. Uważam, że im więcej będzie słów bluźnierstwa pod ich adresem (…) – tym lepiej dla sprawy. (…) To musi być atmosfera pokazywania na nich jak czarne owce, jak na ludzi, którzy powinni się wstydzić, że w ogóle są Polakami, że w ogóle na świecie chodzą..."

                                                                                                                                                               /Edward Gierek/

            W  niedzielę 25 czerwca 2023 roku minęła  47.  rocznica wybuchu strajków robotniczych w Polsce. 25 czerwca 1976 r. w 112 zakładach pracy na terenie 24 województw przeszło 80 tys. osób rozpoczęło strajk i demonstracje uliczne. Bezpośrednią przyczyną protestu była zapowiedziana 24 czerwca w Sejmie PRL przez premiera Piotra Jaroszewicza drastyczna podwyżka cen artykułów żywnościowych (m.in.: mięso i ryby – 69%, nabiał – 64%, ryż – 150%, cukier – 90%). Największe manifestacje odbył się w Radomiu i Ursusie. W trakcie radomskich wydarzeń spalono gmach Komitetu Wojewódzkiego PZPR. Natomiast w Ursusie robotnicy zatamowali ruch pociągów rozkręcając szyny na magistrali kolejowej pod Warszawą. Fala strajków była porównywalna ze strajkami z grudnia 1970 r. i stycznia-lutego 1971 r., a „przerwy w pracy” nie ograniczyły się do jednego regionu kraju i groziły szybkim rozszerzeniem. Władze PRL - u, obawiając się powtórzenia scenariusza z grudnia 1970 r., jeszcze 25 VI 1976 r. zdecydowały o wstrzymaniu podwyżki. Protesty zostały brutalnie stłumione przez oddziały Milicji, ZOMO i SB.. Zatrzymanych przewożono do komend MO i aresztów, gdzie przechodzili przez tzw. ścieżki zdrowia (szpaler milicjantów bijących pałkami). Bito także przypadkowe osoby: jedną z nich był Jan Brożyna, śmiertelnie pobity przez patrol MO, o którego zabójstwo oskarżono świadków tego wydarzenia. Drugą śmiertelną ofiarą represji był ks. Roman Kotlarz, który w czasie mszy św. modlił się w intencji robotników, a którego później nachodzili i bili funkcjonariusze SB.

            Cześć i Chwała Bohaterom

            Koło Historyczne "Wiarus"

        • Wakacje czas zacząć...

          • Wakacje czas zacząć...

          • W końcu nadeszła chwila, na którą czekali wszyscy uczniowie. W minionym tygodniu, w dniach: 22 – 23 czerwca 2023 roku nastąpiło uroczyste zakończenie roku szkolnego 2022/2023 w Szkole Podstawowej nr 1 im. ppłka pil. M. Pisarka w Radzyminie i tym samym, dla ponad 1100 uczniów rozpoczęły się upragnione wakacje...

            Więcej w artykule : „Wakacje czas zacząć…” w tygodniku regionalnym Kurier W nr 23 z dnia 27.06.2023 roku >>>>>> gazeta.pdf

            206

            Zakończenie roku szkolnego klas I-III - zdjęcia: Grzegorz Jeleń

            196

            Zakończenie roku szkolnego klas VII-VIII - zdjęcia: Paweł Cybulski

        • Zakończenie roku szkolnego 2022/2023

          • Zakończenie roku szkolnego 2022/2023

          • Uroczyste zakończenie roku szkolnego 2022/2023 odbędzie się według następującego harmonogramu:

            dnia 22 czerwca o godz. 17.00 klasy I - III

            dnia 23 czerwca o godz 09.00 - klasy VII - VIII

            dnia 23 czerwca o godz. 11.00 klasy IV - VI

            Przydział sal lekcyjnych na spotkania z wychowawcą >>> Przydzial_sal_kl.1-8.pdf

            Rozkład jazdy autobusu szkolnego >>> Dnia_23.06.2023_pdf.pdf

            Serdecznie zapraszamy :)

            190

            Zakończenie roku szkolnego klas VII i VIII - zdjęcia Paweł Cybulski

        • 1051. rocznica Bitwy pod Cedynią

          • 1051. rocznica Bitwy pod Cedynią

          • W sobotę 24 czerwca  2023 roku minęła 1051. rocznica  zwycięskiej bitwy wojsk księcia Mieszka I  z wojskami margrabiego Marchii Łużyckiej Hodona. Bitwa o Cedynię odbyła się 24 czerwca 972 roku między wojskami księcia Polskiego Mieszka I a margrabiego Marchii Łużyckiej Hodona, wspomaganego przez możnowładcę Zygfryda von Walbeck. Wyprawa była prywatnym przedsięwzięciem możnowładców niemieckich, niezgodnym z wcześniejszymi traktatami Mieszka I z Ottonem I. Bitwa stanowiła jedyny większy epizod najazdu Hodona na Pomorze Zachodnie opanowane kilka lat wcześniej przez władcę  Polan. Bitwa pod Cedynią położyła kres planom margrabiego Marchii Łużyckiej na opanowanie Pomorza Zachodniego.

            Cześć i Chwała Bohaterom.

            Niech pamięć o Ich czynach trwa na wieki.

            Koło Historyczne "Wiarus”

    • Kontakty

      • Szkoła Podstawowa nr 1 im. ppłka pil. Mariana Pisarka
      • sp1radzymin@radzymin.pl
      • sp1radzymin@radzymin.pl
      • sp1radzymin@radzymin.pl - Dorota Poznańska
      • Sekretariat (nowy budynek szkoły) czynny w godz. 07.30-16.00
        tel. (+48) 22 786-72-79
      • ul. 11 Listopada 2
        05-250 RADZYMIN
        Poland

  • Galeria zdjęć

    • brak danych